Autor: Daniel Toljaga
Osuđenom ratnom zločincu koji je na živo spaljivao bošnjačke civile, te sistematski mučio i silovao bošnjačke žene i maloljetne djevojčice, uživa nekritičku podršku Srpske pravoslavne crkve.
Beogradski Fond za humanitarno pravo prenosi da je Srpska pravoslavna crkva domaćin promocije knjige zatvorskih memoara “Ispovest haškog sužnja” u hramu Svetog Save u Beogradu. Autor knjige je osuđeni ratni zločinac Milan Lukić – nemilosrdni masovni ubica i serijski silovatelj. Beogradski izdavač odgovoran za promoviranje lansiranja ove knjige je Srpska radikalna stranka na čelu sa ultra-nacionalističkim političarem Vojislavom Šešeljom. Šešelju se trenutno sudi na Međunarodnom krivičnom sudu za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) u Haagu za zločine protiv čovječnosti. Rukopis Lukićeve knjige je ilegalno prokrijumčaren iz pritvorske jedinice UN tribunala.
Ovo nije prvi put da je Srpska pravoslavna crkva stala na stranu ratnih zločinaca. Nedavno uhapšeni bjegunci, bivši čelnik bosanskih Srba general Ratko Mladić i bivši čelnik hrvatskih Srba Goran Hadžić, hvalili su se da im je Srpska pravoslavna crkva pomagala u bjekstvu od pravde. General Mladić je sada na suđenje za orkestriranje bosanskog genocida, Hadžić je na suđenju za zločine protiv čovječnosti počinjene u Hrvatskoj. Srpska pravoslavna crkva sebe vidi kao moralni kompas srpskog naroda. Njena nerazumna i odvratna djela ukazuju na to da je Crkva moralno neusidrena.
Međunarodni krivični sud u Haagu je 2009 godine proglasio Milana Lukića krivim za spaljivanje više od 120 bošnjačkih žena, djece i staraca u istočno-bosanskom gradu Višegradu. Lukić je osuđen na doživotnu robiju za ovaj strašni zločin.
Dana 14. juna 1992, četnici Milana Lukića su zaključali grupu žrtava, većinom iz istog sela, u jednu sobu obiteljske kuće u Pionirskoj ulici, u Višegradu, a potom ih žive zapalili. Sudski je utvrđeno da je Lukić ubacio eksplozivnu napravu u zabarikadiranu kuću koju je onda zahvatio plamen. On je tada pucao na ljude koji su pokušavali pobjeći iz plamena vatre. Najmanje 59 žena, djece i starijih je izgorjelo, među njima i beba u starosti od 2 dana.
Lukić je također proglašen krivim za spaljivanje najmanje 60 žena, djece i staraca dvije hefte kasnije, 27. juna 1992, u kući u višegradskom naselju Bikavac. On i ostali članovi njegove paravojne formacije “Bijeli orlovi”, prisilili su civile unutar kuće, blokirali sve izlazi, a potom ubacili nekoliko eksplozivnia naprava sa benzinom da ubrzaju proces mučeničkog spaljivanja živih ljudi.
“Zločine u ovom predmetu koje su počinili Milan Lukić i [njegov rođak] Sredoje Lukić karakteriše bezobziran i izopačen prezir prema ljudskom životu”, rekao je predsjedavajući sudija Patrick Robinson.
On je dodao da: “U isuviše dugoj, tužnoj i nesrećnoj istoriji čovjekove nehumanosti prema drugom čovjeku, paljenje kuća u Pionirskoj ulici i na Bikavcu mora zauzeti istaknuto mjesto. Na kraju dvadesetog vijeka, vijeka obilježenog ratom i krvoprolićem ogromnih razmjera, ti užasni događaji izdvajaju se po izopačenosti napada vatrom, po očiglednom predumišljaju i proračunatosti koja ih karakteriše, po čistoj bezobzirnosti i surovosti kojom su okupili, zatvorili i zaključali žrtve u te dvije kuće, i time ih ostavili na milost i nemilost paklu koji je uslijedio, te po stepenu boli i patnje koja je nanesena žrtvama dok su žive gorile”.
Milan Lukić je također sudjelovao u sistematskomm seksualnom zlostavljanju bošnjačkih žena i maloljetnih djevojaka u “logorima za silovanja” u Višegradu i okolici. Hotel i lječilište Vilina vlas, lociran na periferiji Višegrada, služio je kao logor za silovanja dok je u isto vrijeme — prema vlastitom priznanju Lukića — bio komandno mjesto njegove paravojne formacije. Oko 200 žena i maloljetnih djevojaka su bile zatočene u Vilina vlas logoru. Udruga “Žena – žrtva rata” na čelu sa Bakirom Hasečić, koja je preživjela silovanja, vjeruje da je manje od deset žena preživjelo pritvor.
Tačke za silovanje i seksualno ropstvo dodane su tek naknadno u optužbi protiv Lukića manje od mjesec dana prije njegovog suđenja. Međutim, dan prije početka njegovog postupka, Pretresno vijeće je presudilo da optuženi nema dovoljno vremena da pripremi adekvatnu odbranu za te zločine.
Slijedi medijsko saopštenje Fonda za humanitarno pravo u Beogradu (ja sam preveo saopštenje na engleski jezik ovdje):
“Fond za humanitarno pravo poziva institucije i građane Republike Srbije da javno osude korišćenje Parohijskog doma Hrama svetog Save u Beogradu za promociju knjige osuđenog ratnog zločinca Milana Lukića, prilikom koje su sveštenici SPC učestvovali u veličanju lika i dela osuđenog za najstrašnije zločine prema celom čovečanstvu. FHP traži od patrijarha da imenuje sveštenike koji su učestvovali u ovom događaju i da javnost obavesti kako je došlo do toga da se verski objekat, čiju su izgradnju pomogli država i brojni građani, koristi ze veličanje osuđenika koji je ubijao i spaljivao žive žene i decu.
Dana 29. jula 2011. godine, u parohijskom domu Hrama svetog Save u Beogradu, promovisana je knjiga ’’Ispovest haškog sužnja’’ ratnog zločinca Milana Lukića. Promociji je, pored brojnih branitelja Milana Lukića, prisustvovalo i o knjizi govorilo i nekoliko sveštenih lica Srpske pravoslavne crkve. Izdavač knjige je Srpska radikalna stranka.
Prvostepenom presudom Haškog tribunala, Milan Lukić je osuđen na doživotnu kaznu zatvora za sledeće zločine: streljanje pet Bošnjaka na Drini 7. juna 1992. godine, ubistvo 7 radnika fabrike Varda, spaljivanje živih bošnjačkih civila u višegradskoj Pionirskoj ulici i naselju Bikavac, gde je u obe kuće zapaljeno najmanje 120 žena, dece i staraca, zatim za ‘hladnokrvno i drsko’ ubistvo Hajre Korić, kao i za brutalno zlostavljanje zatočenika logora Uzamnica kraj Višegrada. U svim tim zločinima Milan Lukić je, po oceni Pretresnog veća Haškog tribunala, imao ‘dominirajuću ulogu’, ispoljio je ‘bezobzirno i zlonamerno nepoštovanje ljudskih života’ i lično je, kako su izračunale sudije, ‘ubio najmanje 132 osobe.”
Album sa fotografijama slika sa promocije ove ‘knjige’ može se naći na Facebook stranici Milana Lukića koju održava Srpska pravoslavna crkva.
—————————————————————————————————————————————-
Tekst je izvorno objavljen na zvanicnom blogu Daniela Toljage : http://danieltoljaga.wordpress.com/2011/08/12/srpska-pravoslavna-crkva-podrzava-ratne-zlocince/